2.5.14

o tempo voa



ha um ano atras, precisamente, chegavamos a lisboa. connosco traziamos o recheio da casa às costas e mademoiselle sidonie dentro da sua casinha. chovia na manha em que deixamos os alpes, lembro-me bem e a parede, em frente a nossa casa, estava cheia de flores de varias cores. hoje a vida é tao diferente. mas eu continuo ligada aquele lugar, pelas memorias, claro, e porque sei que se quiser poderei voltar. por enquanto estou bem na grande alface.

este ano passou a correr. 

2 comentários: